چقدر دوست داشتم
یک نفر
از من می پرسید
چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟
چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟
اما افسوس که هیچ کس نبود ...
همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ...
آری با تو هستم!
با تویی که از کنارم گذشتی
و حتی یک بار هم نپرسیدی
چرا چشمهایم همیشه بارانی است
نظرات شما عزیزان:
علیرضا&تنهایی
ساعت13:22---4 اسفند 1391
مگه میشه خوب نباشه عالیه!
|