
چقدر دوست داشتم 
یک نفر 
از من می پرسید 
چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟ 
چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟ 
اما افسوس که هیچ کس نبود ... 
همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ... 
آری با تو هستم! 
با تویی که از کنارم گذشتی 
و حتی یک بار هم نپرسیدی 
چرا چشمهایم همیشه بارانی است 
  
نظرات شما عزیزان:
علیرضا&تنهایی 
ساعت13:22---4 اسفند 1391
مگه میشه خوب نباشه عالیه!
|